por Ez dakit zenbat urte igarota, egunen batean pilotan jokatzeari uko egiten diotenean, seguru asko euren kirol ibiliari begiratu bat ematen diotenean, hauxe esango dute batak zein besteak: −“Antiguako pilotalekuan lehenbizikoz jokatu nuenean partida galtzea egokitu zitzaidan. Dena den, nahiz eta galtzaile irten, nahiko konforme etxeratu nintzen”.
Gure ustez, nola Goizuetakoak ala Ataungoak jokaturiko partidek ezaugarri hori utzi zuten begien bistan. 22ra ailegatu ez baziren ere, pilotaritzan lortu duten maila tanto batean baino gehiagotan erakutsi zuten. Detaile bikain asko eskaini zuten; baina, gauza guztien gainetik, oso pilotariak direla azaldu zuten Antiguara hurbildutako pilotazale multzoaren aurrean.
Sailkapenari begira hasierarik hoberena ez eman arren, ez daude kanporaturik, ezta gutxiago ere. Ez dute motiborik hil-ezkilak jotzen hasteko… Baina, futbolean aurrelari onari “hiltzaile-sena” eskatzen zaion bezala, pilota jokoan ere bertute hori ez da baztertzekoa. Arerioak zintzurretik helduta dauzkazunean, estutu, gogotik estutu… horixe falta izan zitzaien Ataungoari bezala Goizuetakoari, gure iritzirako.
Iruditzen zaigu, aurten ez ezik ondorengo urteetan, maiz ikusi behar ditugula bata zein bestea Antiguan. Pozik ikusiko ditugu, gainera; pilotari-ezpal ederrekoak direla erakutsi zuten, nahiz eta euren partidak galdu. Ez itxi, mutilak, esperantzaren leihoak.
